Festum Vernale, vulgo "Annus Novus Sinensis" appellatum, est primus dies primi mensis lunaris. Festum Vernale est sollemnissimum et vivissimum festum traditionale inter populum Sinensem, et etiam festum traditionale magni momenti Sinis transmarinis. Nostine originem et fabulas legendarias Festi Vernalis?
Festum Vernale, quod etiam Annus Novus Sinensis appellatur, initium calendarii lunaris significat. Est festum antiquum traditionale grandissimum, vividissimum, et gravissimum in Sinis, et etiam festum singulare populo Sinensi. Est manifestatio civilizationis Sinensis maxime concentrata. Ab dynastia Han Occidentali, mores Festi Vernalis usque ad hunc diem perdurant. Festum Vernale plerumque ad Vigilia Anni Novi et diem primum mensis lunaris primi refertur. Sed in cultura populari, Festum Vernale traditionale ad tempus refertur a die octavo mensis lunaris duodecimi ad diem duodecimum vel vicesimum quartum mensis lunaris duodecimi ad diem quintum decimum mensis lunaris primi, cum Vigilia Anni Novi et die primo mensis lunaris primi ut culmine. Celebratio huius festi mores et habitus satis fixos per milia annorum evolutionis historicae formavit, quorum multi adhuc ad hunc diem traduntur. Per ferias traditionales Novi Anni Sinensis, Han et pleraeque minoritates ethnicae in Sinis varias actiones festivas habent, quarum pleraeque in cultu deorum et Buddharum, veneratione maiorum, demolitione veterum et renovatione novorum, celebratione iubilaeorum et benedictionum, et precatione pro anno uberoso versantur. Actiones variae sunt et notas ethnicas validas habent. Die XX mensis Maii, anno MMVI, mores populares Festi Vernalis a Consilio Status probati sunt ut in prima serie indicis patrimonii culturalis immaterialis nationalis includerentur.
Fabula de origine Festi Veris narratur. In Sinis antiquis, monstrum quoddam nomine "Nian" exstitit, antennas longas habebat et ferocissimum erat. Nian iam annis in fundo maris vixit, et solum pridie Kalendarum Ianuariarum litus attingit, pecora devorans et homines laedens. Itaque, pridie Kalendarum Ianuariarum, homines e vicis et vicis senibus et pueris auxilium ferunt ut in montes profundos fugerent, ne a fera "Nian" nocerentur. Quadam pridie Kalendarum Ianuariarum, mendicus quidam senex extra vicum venit. Incolae festinabant et perterriti erant, sola anus in oriente vici seni cibum dabat et eum hortata est ut montem ascenderet, ne fera "Nian" fieret. Senex barbam leniter lenivit et subrisit, dicens: "Si avia mea mihi permittit domi totam noctem manere, feram "Nian" expellam." Anus persuadere perrexit, senem obsecrans ut rideret, sed tacuit. Media nocte, fera "Nian" in vicum irrupit. Invenit atmosphaeram in vico diversam esse ab annis praeteritis: ad orientalem partem vici, in domo uxoris soceri habitabat, ianua charta rubra magna obducta erat, et domus candelis clare illuminata erat. Bestia Nian toto corpore tremebat et clamorem mirum edidit. Dum ad ianuam appropinquabat, subito sonitus explosionis in atrio auditus est, et "Nian" toto corpore tremebat et amplius progredi non audebat. Initio, "Nian" maxime timebat ruborem, flammas et explosiones. Hoc momento, ianua socrus meae late aperta est et senem in veste rubra in atrio magna voce ridentem vidi. Nian perterritus et pudore aufugit. Dies sequens primus dies mensis lunaris primi erat, et homines qui refugium petierant valde mirati sunt vicum tutum et incolumem esse viderunt. Hoc momento, uxor mea subito intellexit et celeriter vicis de promisso senis obsecrandi narravit. Haec res celeriter per vicos circumjacentes diffusa est, et omnes homines viam bestiam Nian pellendi sciebant. Exinde, omni nocte anni novi, quaeque familia disticha rubra affigit et crepitacula incendit; omnis domus candelis clare illuminatur, noctem custodiens et annum novum expectans. Primo mane primi diei scholae mediae, adhuc mihi necesse est iter familiare et amicorum facere ut salutem dicam. Haec consuetudo magis magisque diffunditur, inter populum Sinensem sollemnissima festivitas traditionalis facta.
Tempus publicationis: VIII Februarii, MMXXIV